Aç kalpler

Ben seni heyecanla beklenen yarın gibi sevdim; gözlerinin içi gülen büyük bir umutla. Umut, korkudan daha etkili yegane şeymiş; azı karar çoğu zararmış, çok sonra fark ettim. Sen beni unutulmak istenen dün gibi sevdin sanki; ızdırapla yama yapılmış derin bir pişmanlıkla. Güneş yarına gebeydi, dünü düşük yapmıştı. Anlamadın. Oturduğumuz her sofradan karnımız tok, kalbimiz aç kalktık. Azaldık, eksildik, kullanıldık ama en çok da kullandık. Tükettikçe tükettik elimizde avcumuzda ne varsa, her değerli duyguyu oburca tıktık ağzımıza sonra da kustuk. Değeri bilinmeyen değer yargılarını kanalizasyona gönderdik hiç utanmadan. Biz ki boğazından aşağı geceleri döken, sarhoş olup gündüz şarkıları söyleyen insanlardık, şimdi nereden çıktı bu zamansızlık?

Bu aşka ne zaman elimizi uzatsak kolumuz kapıldı.
O son şansı vermeyecektik.