Kafamdaki galaksi

Sen gülerdin,
Gülmek hayâti bir eylem haline gelirdi böylece.
Gözlerinin zengin kahverengisini kıpırdatan,
Benim bakımsız bakışlarımı cilalayan bir gülüş olurdu.
Sen gülerdin, ben seni seyrederdim.

Sen dalıp giderdin,
Diğer bütün dalıp gitmeler utanırdı kendinden.
Öyle derin, öyle düşünceli...
Öyle bir kendimi bulurdum ki o dalıp gitmelerde,
Sonsuzluğun o ufak kesişimine dalardık birlikte,
Ama ben gidemezdim;
Sen dalıp giderdin, ben dalıp kalırdım öylece.

Sen konuşurdun,
Var olmaya adanmış kelimelerle dans ederdin adeta.
Gecenin lacivert kadifesine dağıtılmış elmaslar ülkesinde,
Bir tek sen konuşabilirdin sanki,
Geri kalan herkes dut yemiş ama bülbül değil...

Sen bakardın,
Kirli ciğerlerime çektiğim temiz hava gibi,
Kurumuş ellerime merhem gibi,
Çatlamış dudaklarımı sevindiren bir yudum su gibi.
Kendin gibi,
Benim gibi,
Bizim gibi bakardın.