Gökrengi yalnızlık

Ey gökrengi yalnızlık,
Açıyorsun kollarını ama niye sarılmıyorsun?
Rüzgara kapılmış toz zerresi gibi,
Niye savruluyorsun?

Ey gökrengi yalnızlık,
Sana doya doya bakamıyorum.
Güneş yakıyor gözlerimi
Ben yine açamıyorum.

Ey gökrengi yalnızlık,
Bir bulut olup uzanmak istiyorum yatağına.
Bir kuş olup uçmak sonsuzluğa.

Ey gökrengi yalnızlık,
Bir dağ olup delmek istiyorum içini,
Bir papağan gibi taklit etmek sesini,
Belki de su olup paylaşmak isterdim rengini.

Ey gökrengi yalnızlık,
Uçsuz bucaksız bir çöl gibisin.
Ne suyun var ne besin,
Birkaç parça kum çelimsiz bir sesin.

Ey gökrengi yalnızlık,
Avdan kaçan bir ürkek,
Gece parlayan bir ışık,
Sabah kaybolan yıldız.

Ey gökrengi yalnızlık,
Kışa düşen ilk beyaz,
Solup giden ilk yaprak,
Göze düşen o ilk yaş.

Ey gökrengi yalnızlık,
Dokun şimdi yüreğime,
Susuz kalmış bedenime,
Alev almış gözlerime,
Sonu gelmez sözlerime,
Çatlayan dudaklarıma,
Ve taranmamış saçlarıma,
Dokun şimdi yalnızlık...