Trajedya

Ne tarafa dönsem iki kolu bağlılık hissi dört bir yanda kol gezmekte. Bunun ironikliği hakkında saatlerce konuşabilirim dinleyen birisi olursa. Konuşabilme yetisi ve de susmayı becerebilme yeteneği nasıl da iç içe, nasıl da kucak kucağa yatıyor gözlerimin tam da önünde; boşluğa düşme nedeni olur mu, olur.

Bir boşluk ki dibi yok. Bir boşluk ki sebebi yok. En derininden ve en nedensizinden bir boşluk göğüs kafesimin boşluğuna öyle bir oturmuş ki; o biçim. Bunun ironikliği hakkında sayfalarca yazabilirim eğer okuyan birisi olursa. Hiç bir doluluğun yeterli gelmemesi bir insanın oturduğu yerden kalkabilme iradesini nasıl alıp da götürür? Bir doluluğun bu kadar boş hissettirmesi ne kadar doğru veyahut ne kadar gerçekçi? Sorulara verdiğim tüm cevaplar 0 puan etti, kaldım.

Bir ben gördüm dün rüyamda. Bir ben; bir kaba kaşık olamadım. Ve yine bir ben kendi kalbime söz geçiremedim. Bir insanın kendi kalp parçalarını kaldırımlardan toplaması ne kadar trajik?

Trajikliğimde emeği geçen herkes dileklerini sundu bana.
İyi dilek mi kötü dilek mi, demeyin.
Ne halim varsa onu görmekle meşgulüm.

Yorumlar