Cenaze

Bir şeylere olmamış süsü vermeye harcadığım zamanların sonu yok. Kimi olayları görmezden gele gele olmuşluklar icin göz kapaklarımı kaldırmaya mecalim kalmadı sonunda. Her gece sol tarafa saplanan bir ağrıyla uyanmayı ve hayaletlerle dolu zihni temizlemek istercesine sızılayan bir sol şakak düşünün. Bunun üzerine düşünmek bile pek çok şeyden vazgeçmem için yeterliymis gibime geliyor.

Çok köprüler yaktın. Yaktığın tüm köprülerin enkazı altında nefes almaya çalışmalarımın sonu gelmiyor. Ne zaman bitecek bir işaret ver; bir gün söyle, bir ay ismi ya da. Belirsizliğin öldürdüğü masum canları sayarken ağlamaya başlıyor insan. Pamuk ipliğine sardiğim tüm kirpiklerin neden döküldü? Bunun hesabını da ben ısmarlıyorum, benden olsun.

Kalbindeki duyguların hepsi küflenmiş, bunu anlıyorum. Bir koku hiç bu kadar göz yaşartıcı olmamıştı bak. Tüm gülüşlerim çürüdü inanır mısın, bence inanmazsın. Bana olan inançsızlığınsa konu bunun üstüne sayfalarca yazabilirim yine de bitmez öfkem. Sonu gelmeyen öfkemin içimde yarattığı tüm kasırgaların sonunda tek acı kayıp kendim oluyorum.

Kendi cenazesinde karalara bürünmenin acısını sadece kendi tabutu üstüne toprak atanlar bilir.