Sevgili Sen,
Günleri sayamamaya başladığımda kaç mevzuyu içimin mezarlıklarına gömdüğümü idrak ettim. Kaç mevzuya bıçak çekti beynimin sirenleri ve yine kaç mevzuya eyvallah dedim bunların cevabı seninle birlikte gitti aylar önce. Ardından yaktığım ağıtları yastığımdan başka kim bilir, bazen ben bile hatırlayamıyorum inan. Bir miktar da olsa hatırlasam acıdan ölürüm ancak biliyorum. Hem de nasıl ölürüm. Çok güzel öldürmüştük birbirimizi hatırlar mısın bilmem. Bir kelime saplanırdı ikimizinden birinin içine orda da kalırdı. Çıkıp gittiğimiz odalara hiç bakmazdık bu şimdi düşününce daha fazla acı veriyor bak. Heba ettiğim günlere olan pişmanlığım bitmek bilmiyor. Seninle konuşmadan geçirdiğim tüm saatlerime nasıl lanet okuyorum biliyor musun? Bilme.
Pencereden dışarıya 5 saniyeden fazla bakmaya tahammül bile edemiyorum. 5 dakikadan fazla bir insanla dahi konuşamıyorum. 5 saatte bir uyanmak nedir bunun kitabını yazıp sonra da yakmak isterdim. 5 günde bir numaranı kaydediyorum; aramaya yeltenip, sonra vazgeçip, numaranı yeniden siliyorum. 5 haftada bir acıdan kendi bedenimi ölü buluyorum bi yerlerde, bir şeyler okurken, yerken, konuşurken. 5 aydır her günüm kendi etimi kemirmekle geçti. Bir sayı bu denli mi nefret uyandırır?
Bunun böyle olmasını ben istemedim, derken nasılsa da rahattın, biraz bu konuyu düşünüp kendimi kulaklıklarımla tavana asmak istiyorum. Yapamıyorum. Susmalıydım dediğim hiçbir zaman susamadım bunun tek yükümlüsü bende uyandırdıkların olmalıydı. Kapıları yüzüme çarparken bir an da olsa düşünmeliydin, hatrım için. Unutmalıydım sadece. Çoğu hatamı örterken yüzünde oluşan tebessümden son kez öpmeliydim. Gece gördüğüm son korkunç rüyadan sonra seni arayıp, uykundan uyandırıp saçmalamalıydım. Son kez yanında hıçkırarak ağlamalıydım; en çok yapmak istediğim şeylerin başında geliyor bu.
Oturduğum sandalyenin iki ayağı da kırıldı bugün. Geriye doğru düşerken beni tutmak için orada değildin ve bunun tek sorumlusu yine benim, özür dilerim. Bu kadar bencil ve bu kadar ırgalamaz olduğum için beni sen affet, çünkü ben kendimi affetmeyeceğim.
En iyi dileklerimle,
Unut beni.
Günleri sayamamaya başladığımda kaç mevzuyu içimin mezarlıklarına gömdüğümü idrak ettim. Kaç mevzuya bıçak çekti beynimin sirenleri ve yine kaç mevzuya eyvallah dedim bunların cevabı seninle birlikte gitti aylar önce. Ardından yaktığım ağıtları yastığımdan başka kim bilir, bazen ben bile hatırlayamıyorum inan. Bir miktar da olsa hatırlasam acıdan ölürüm ancak biliyorum. Hem de nasıl ölürüm. Çok güzel öldürmüştük birbirimizi hatırlar mısın bilmem. Bir kelime saplanırdı ikimizinden birinin içine orda da kalırdı. Çıkıp gittiğimiz odalara hiç bakmazdık bu şimdi düşününce daha fazla acı veriyor bak. Heba ettiğim günlere olan pişmanlığım bitmek bilmiyor. Seninle konuşmadan geçirdiğim tüm saatlerime nasıl lanet okuyorum biliyor musun? Bilme.
Pencereden dışarıya 5 saniyeden fazla bakmaya tahammül bile edemiyorum. 5 dakikadan fazla bir insanla dahi konuşamıyorum. 5 saatte bir uyanmak nedir bunun kitabını yazıp sonra da yakmak isterdim. 5 günde bir numaranı kaydediyorum; aramaya yeltenip, sonra vazgeçip, numaranı yeniden siliyorum. 5 haftada bir acıdan kendi bedenimi ölü buluyorum bi yerlerde, bir şeyler okurken, yerken, konuşurken. 5 aydır her günüm kendi etimi kemirmekle geçti. Bir sayı bu denli mi nefret uyandırır?
Bunun böyle olmasını ben istemedim, derken nasılsa da rahattın, biraz bu konuyu düşünüp kendimi kulaklıklarımla tavana asmak istiyorum. Yapamıyorum. Susmalıydım dediğim hiçbir zaman susamadım bunun tek yükümlüsü bende uyandırdıkların olmalıydı. Kapıları yüzüme çarparken bir an da olsa düşünmeliydin, hatrım için. Unutmalıydım sadece. Çoğu hatamı örterken yüzünde oluşan tebessümden son kez öpmeliydim. Gece gördüğüm son korkunç rüyadan sonra seni arayıp, uykundan uyandırıp saçmalamalıydım. Son kez yanında hıçkırarak ağlamalıydım; en çok yapmak istediğim şeylerin başında geliyor bu.
Oturduğum sandalyenin iki ayağı da kırıldı bugün. Geriye doğru düşerken beni tutmak için orada değildin ve bunun tek sorumlusu yine benim, özür dilerim. Bu kadar bencil ve bu kadar ırgalamaz olduğum için beni sen affet, çünkü ben kendimi affetmeyeceğim.
En iyi dileklerimle,
Unut beni.
Yorumlar
Yorum Gönder