Mermi ve kırmızı

Bir kadın.
Parmak uçları eğri ve küt.
Bir kadın, saçları arasına hiçbir çiçek yakışmamış, çiçek sevmemiş.
Haşin bakıyor, pek bi' gözü pek.
Kâbuslu ve üzgün, en çok kendisinden nefret ediyor.
Aynanın karşısına geçip saçlarını kesiyor çünkü çiçekler güzel durmuyor.
Çiçekleri zaten sevmiyor.
Portakal kokuyor kulaklarının arkası bunu nasıl bildiğini bilmiyor.
Portakal kokması lazım zira portakalı pek bi' sever.
Çoğunlukla da portakalları yarım yenmiş bırakan bir kadın.
Bir kadın.
Sol omzunda bir mermi dövmesi dövmenin altında da kırmızı bir gül.
Kırmızı gülleri sever ama farkemez, çiçekleri kendisine yakıştırmıyor, elle tutulan cinsten olanları en azından.
Bir kadın var; mermi ve gül dövmeli bir kadın.
Kırpılmış saçları ve yenmiş tırnaklarıyla bir kadın.
İkinci ayak parmaği baş parmağıyla aynı uzunlukta bir kadın, garip.
Kırmızı gülleri seven bir kadın, kırmızıdan kadın.

Bir kadın.
Başı öne düşüyor.
Mermi ve gül dövmeli bir kadın.
Son nabzı da terk etti şah damarını.
Kırmızı gül hala kırmızı.