Uğursuz Joker

Elimdeki kartlara baktım. Hangi kartı oynamam gerektiği hakkinda o kadar çok düşündüm ki zihnimdeki düşünceler gündüzlerimi geceye boğdu. Puanlı oynadım ben sineği kendimle. Ortaya çeşitli kartlar atıldı ve ben sonumu gördum, zafer bana ait değildi bu kez.

Elimdeki kartlara baktım. En iyi ihtimalle kaç puanla kurtaracağimi hesaplamaya çalıştım. O kadar uğraştim ki ikinci olabilmek için parmak uçlarım her bir kelimeyi yazarken kanadı oluk oluk. Atar damarımı tutmuşlar da koparmişlar gibi bir gün, başa sarma ihtimali yok artık.

Elimdeki kartlara baktım. Ortaya atılan 7li hiç bu kadar acıtmamıştı saç köklerimi. Derim pul pul döküldü de kaldım öyle bir başıma, sanki haddiymiş gibi. Öfkemi besleyecek yeni yollar düsünmekteyim sirf sen kabus gör diye.

Elimdeki son karta baktım. Hiç bir zaman bu denli yıpranmamıştim bir oyunda. Meyve biçaklarıyla soluk borumu yontuyorlar sanki. Canımı aldın da streç filmlere sarıp firinlara verdin soruyorum ne hakla?

Ortaya Joker atiliyor. Maçalar, sinekler, karolar, kupalar, papazlar ve kızlar hepsi yıkılıyor başımdan aşağiya. Jokerin kahkahaları kulaklarimdan kulak zarlarimi yirtarak giriyor da beynimin en ücra köşesine bir daha çikmayacakmişçasina kaziniyor, hiçkiriklarim burun kemerimde dans ediyor.

Bi daha olmasın.
Çünkü imkansız.
Bi daha asla ve yine asla.

Oyun bitti.

Yorumlar