Bitmek bilmeyen bir yolu yürüme çabalarım tebessümlerimle sidik yarişina girip galip geliyor her defasında. Nasıl bir tükenmişlik sendromu bu inanın anlamış değilim. Hep bi arayış içindeyim ama aynı zamanda her şeyin dışındayım bunun bende yarattiği yol bozukluklarını konuşmak isterim müsait olduğunuz bir zaman.
Her akşam kendimi çamaşır makinesinde deterjanlarla yıkasam da geçmeyecek gibi içimdeki kara delik. Sürekli değişim halinde kimleri yuttu ve kimleri yutacak inanın tahmin bile edemiyorum. Bunun bir insana yaşattiği korku gece rüyalarımızdan sıcrayarak uyanmayla eşdeğer nitelikte.
Bir kez olsun kendimle yüzlesemiyorum bunun nedeni nereye dayanıyor ucu yok bakın. Ne zaman baksam suratıma hep bir yabancılaşmıslık hissi. Buna neden olan hadiselerin oluşturduğu liste hem kısa hem de bir o kadar karmaşık. Anlatabildim mi bilmem.
Her kuşluk vakti kendimi perde niyetine pencerelerime asıyorum bunu kimse bilmez.
Çok sular taşıdım bu bozuk yollarda, sırılsıklam oldum kaldım, bunun bende yol açtiği kuruluk hissini anlatmaya ise kelimeler yetmez.
Şimdi herkesin yaptiği gibi son 2 gün hiç yaşanmamış gibi davranıp önümüzdeki yenilgilere bakiyorum, sonu yok. Bunun acılık derecesi hakkında konuşmak istesem, söyleyeceklerim hiç bitmez.
Otobüsü geçmeyen duraklarda otobüs beklemekten gözlerim karardı ve her daim kol saatimi kontrol etmenin uğrattığı çöküntüyse asla geçmez.
Her akşam kendimi çamaşır makinesinde deterjanlarla yıkasam da geçmeyecek gibi içimdeki kara delik. Sürekli değişim halinde kimleri yuttu ve kimleri yutacak inanın tahmin bile edemiyorum. Bunun bir insana yaşattiği korku gece rüyalarımızdan sıcrayarak uyanmayla eşdeğer nitelikte.
Bir kez olsun kendimle yüzlesemiyorum bunun nedeni nereye dayanıyor ucu yok bakın. Ne zaman baksam suratıma hep bir yabancılaşmıslık hissi. Buna neden olan hadiselerin oluşturduğu liste hem kısa hem de bir o kadar karmaşık. Anlatabildim mi bilmem.
Her kuşluk vakti kendimi perde niyetine pencerelerime asıyorum bunu kimse bilmez.
Çok sular taşıdım bu bozuk yollarda, sırılsıklam oldum kaldım, bunun bende yol açtiği kuruluk hissini anlatmaya ise kelimeler yetmez.
Şimdi herkesin yaptiği gibi son 2 gün hiç yaşanmamış gibi davranıp önümüzdeki yenilgilere bakiyorum, sonu yok. Bunun acılık derecesi hakkında konuşmak istesem, söyleyeceklerim hiç bitmez.
Otobüsü geçmeyen duraklarda otobüs beklemekten gözlerim karardı ve her daim kol saatimi kontrol etmenin uğrattığı çöküntüyse asla geçmez.
Yorumlar
Yorum Gönder