Bu kez anladım

Bu kez anladım.
Kuru dallardan yapma bir köprüden geçiyorum.
Ben ordaydım, erbab-ı yalnızlığı yutan o kentleri, ben biliyorum.

Bu kez anladım.
Hüzünlerden bozma mutluluklar yaşıyorum.
Ben ordaydım, acemi aşıkları boğan o suları, ben biliyorum.

Kaybettim kendimi ama bu hükümsüzdür.
Sonu yok bunun.
Boşluklardan boşluk beğendim.

Vazgeçtim bugün her şeyden, aciz şu bedenim.
Kan revan içinde hep kanamaz denen yerlerim.

Bu kez anladım.
Kartonlardan yapma siperlere pusuyorum.
Ben ordaydım, huzurlu zamanları yıkan o soruları, ben biliyorum.

Gideceksen bekleme
Farketmezdi değişseydim.
Güvenceydim ya da keşke beni salıverseydin.

Farklı değilsin sen de.
Artık olmaz seninle dedin.
Bu çok eskitti beni.
Tamam dedim.
Laf anlatılmaz ki zaten gerçeğe.

Sen hiç görmedin, su vermeye benzedik plastik çiçeklere.
Sen hiç görmedin, dans ettik durmadan kırık camlar üstünde.
Sen hiç görmedin, sonu baştan yazılmış, bitti ve gitti bakışlarım.


Sen öyle sana benzeyen her şey gibi erirken avuçlarımda, ben unutuyorum.
Daha da durmam boşluklarında, olacaklar sensiz olsun.

Gideceksen bekleme.
Tabii çoktan gitmemişsen.