Bahsetmediklerim

İnsanın kendisini görmezden gelmesi ne büyük kayıp. Başkalarına zaten körsün üstüne üstlük bir de hissettiklerini rafa kaldiriyorsun. Bunun verdiği acı üzerine saatlerce konuşabilirim eminim siz de dinlersiniz.

Ben kendimi tuttum da toz beziymişçesine kimilerinin kirini pasını temizlemekle yıprattim. Bir gözyaşı ne kadar sert tazyikle yıkar bir insanı bir toma şiddetinde bunu hissetsin isterdim çünkü ben biliyorum.

Nasil bir bencillikse benimki sadece kendimi ağlattım ve yine kendimi teselli ettim. Bu yolun virajlı kivrimlarini düşünürken uyuyakalir birileri ben bilirim. Beni dinlerken bile tek gözü kapaliydi kimilerinin zaten.

Birileri beni öylesine öldürmüş ki kendimi gömmeye dahi gücüm yok. Bu kez şakaklarımdan vuruldum ve bütün kanım bertaraf etti damarlarımdan. Kaç paskal şiddetinde bir basınç yıkar bir aşkı oturun da bunu tartişalim uygun olduğunuz bir vakit. Birileri olmasa da olur biz otururken.

Ben kendimi her sabah ütülüyorum da akşam yeniden buruşmuş buluyorum hiç bundan bahsetmedim sizlere.

Ben kendimi her saat başı çamaşır sularına yatiriyorum da bir sonraki saat üzerimde ayak izleri beliriyor bundan da hiç bahsetmedim sizlere.

Bir insani sevebileceğim kadar sevdim de bir yanlış anlaşılmaya kurban edildi benim tüm emeklerim bundan bahsetmesem de olur.


Ben ısındığım hızda soğudukça soğuyorum işte bunu bilin yeter.