her sabah "buna nasıl göz yumdum" diye düşünüp cevabı beklemeden kalkıyorum yataktan. buna göz yummuştum, buna da göz yummuştum ve buna da... bak hatta bazı zamanlar beraber göz yumduk.
içimde yıkılan binalar virane şehirlere dönüştüler zamanla. ciğerlerim yandı toz bulutlarından. hiç haketmeyen insanları hiç haketmedikleri kadar solumda taşıdım ve buna çok ağlıyorum.
sadece kendini düşünen insanların hayatında bir süre akıllarını dağıttım. bir süre. nefret de yetmiyor artık sevginin yetmediği gibi. hiç olmak da yetmiyor var olmak gibi. hiçbir şeyin arası yok ama olsaydı o da yetmezdi diğer her şey gibi biliyorum bak.
tut da çek beni diye uzattığım elimi bileğimden kestiler. al bu kalbi senin için sakladım dediğimde sadece güldüler. herhangi bir yere ait olamadığıma mı daha çok üzüleyim yoksa dahil bile olamadığıma mı? bence ikisi de tam bir intihar uzak mesafeden. yoksa namluyu alnıma mı dayadılar failinin bulunacağını bile bile? bana kalırsa farketmez inanın. çok kez öldüm kendimde ve çok kez öldürdüm kendimi.
birtakım şeylerin eksikliğiyle inandığım yalanlara bir tanesini daha ekledim geçmiş zamanın şimdiki hikayesine. kitaplığa yeni bir kitap koymuşsun gibi. şerefsizlikler arşivim var bununla övüneyim mi? bundan utansınlar mı? bak işte bu kimsenin umrunda değil.
her gece "buna nasıl göz yumacağım?" diye düşünüp cevabı beklemeden uyuyorum. buna göz yumacağım, buna da göz yumacağım, buna da.. bir zaman sonra birlikte göz yumamayız bazı şeylere kim bilir?
çünkü ben artık bilmek istemiyorum.
içimde yıkılan binalar virane şehirlere dönüştüler zamanla. ciğerlerim yandı toz bulutlarından. hiç haketmeyen insanları hiç haketmedikleri kadar solumda taşıdım ve buna çok ağlıyorum.
sadece kendini düşünen insanların hayatında bir süre akıllarını dağıttım. bir süre. nefret de yetmiyor artık sevginin yetmediği gibi. hiç olmak da yetmiyor var olmak gibi. hiçbir şeyin arası yok ama olsaydı o da yetmezdi diğer her şey gibi biliyorum bak.
tut da çek beni diye uzattığım elimi bileğimden kestiler. al bu kalbi senin için sakladım dediğimde sadece güldüler. herhangi bir yere ait olamadığıma mı daha çok üzüleyim yoksa dahil bile olamadığıma mı? bence ikisi de tam bir intihar uzak mesafeden. yoksa namluyu alnıma mı dayadılar failinin bulunacağını bile bile? bana kalırsa farketmez inanın. çok kez öldüm kendimde ve çok kez öldürdüm kendimi.
birtakım şeylerin eksikliğiyle inandığım yalanlara bir tanesini daha ekledim geçmiş zamanın şimdiki hikayesine. kitaplığa yeni bir kitap koymuşsun gibi. şerefsizlikler arşivim var bununla övüneyim mi? bundan utansınlar mı? bak işte bu kimsenin umrunda değil.
her gece "buna nasıl göz yumacağım?" diye düşünüp cevabı beklemeden uyuyorum. buna göz yumacağım, buna da göz yumacağım, buna da.. bir zaman sonra birlikte göz yumamayız bazı şeylere kim bilir?
Yorumlar
Yorum Gönder