Binlerce Ben

Kendinizi hissedemediğiniz anlar olur.
Yüksek sesle söyleyince geçecek gibi olur ama en çok da sevecek.
Yazılan her bir kelime biraz daha götürür sizi sizden ve her bir bakış bir miktar daha yakar içinizi. Hissedersiniz, acının doruklarında gezinirsiniz.
Kanarsınız ama ölmezsiniz.
En kötüsü de o; ölünmüyor.
Neşterin tekrar tekrar vücudunuza vurulması gibi acıtır eski,
Geçmiş diyorlar şimdilerde adına.
Geçmiş ama hala şimdiki zamana çekimlenebilir -yor eki olmadan hem de.
Ölür içinizdeki geçmeyen her bir gülüşte tekrar tekrar.
Sevinciniz de ölür, gülünce kısılan gözlerinizdeki yansıma da.
O ağladığında sildiğiniz gözyaşları, o korktuğunda savaştığınız korkuları aktarılır size.
Beraber ağladığımız insanları severiz.
Çok severiz.
Acı sadece çok gerçektir ve eğer realistik bir insansanız hayal kırıklığı yaşamak farz değildir size. Tam içiniz acır.
Kendinize pek çok kez söylersiniz, devam etmeye çalışırsınız, dizlerinizin üzerinde sürünürsünüz.
Kanadığınızı görmez belirtili nesneniz.
Sadece arkasından gelip gelmediğinize bakar.
Onu suçlayamazsınız çünkü bilmez neler hissettiğinizi.
Bilmez gözlerinize her baktığında gördüğü gözbebeklerinizin zamanında birisinin katili olduğunu.
Bu yüzden özür dilerim.
Özür dilerim çünkü seni bana benzetmeye çalıştım.
Asıl bendim aslolan ama yaşatamadığım.
Özür dilerim çünkü sendin beni bana katan.
Bana karışmasını istemediğim insan olsan da bazen.
Özür dilerim çünkü senin de katilin olamam.
Olursam eğer içimdeki binlerce ben tek seferde ölür.
Özür dilerim çünkü binlerce ben'e karşılık elli tondun.
Yanında olmasını istediğim ben'i karıştırdım çok kez.

Özür dilerim.
Çünkü seni seviyorum.